Test PocketBook Touch Lux 3 - w pogoni za papierem
Autor: NimnuL | Data: 25/05/15
| |
|
Czytanie w praktyce
(kliknij, aby powiększyć)
Interface dotykowy jest bajecznie intuicyjny - poruszanie się po treści sprowadza się do dotykania odpowiedniego fragmentu ekranu. Wywołanie menu oraz przewracanie stron zdublowane są również za pośrednictwem przycisków – dla każdego coś dobrego. Oba rozwiązania działają rewelacyjnie – ekran dotykowy jest precyzyjny i jednocześnie czuły, a przyciski działają z krótkim i miękkim skokiem.
(kliknij, aby powiększyć)
Górne menu daje nam szybki dostęp do regulacji intensywności oświetlenia oraz kilku podręcznych opcji.
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
Dolne menu otwiera natomiast drzwi do aplikacji domyślnie zaszytych w pamięci czytnika: kalkulator, notatnik, prosty program graficzny, przeglądarka internetowa oraz zdjęć, a także słowniki, trzy gry, kalendarz, kalkulator oraz aplikacje umożliwiające zaciągnięcie książek przez wi-fi. Ta klęska urodzaju to rzadkość wśród czytników, ale norma u PocketBooka. Podobnie rozpieścił nas Aqua. Reszta również wygląda podobnie.
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
Zawartość pamięci można przeglądać na kilka sposobów, np.: szukając tylko publikacji konkretnego autora lub przeglądając poszczególne katalogi.
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
Do dyspozycji mamy tutaj kilkanaście czcionek (z możliwością rozszerzenia), kilka słowników (z możliwością rozszerzenia), trzy rozmiary marginesów, trzy wielkości odstępów linii, dzielenie wyrazów, różne kodowanie znaków, a także płynną regulację rozmiaru czcionki w zakresie 16-90pt. z czego okolice 20-28pt. są według mnie optymalne.
Nie podświetlenie, nie nadświetlenie, a po prostu oświetlenie – to gwóźdź programu oraz szalenie istotna cecha Touch Lux 3. Czy jest to wysysający pieniądze czytelnika bajer, a może paradoksalne zaprzeczenie istoty wyświetlaczy e-ink oraz pogrzebanie ich bazowej zalety – łagodnego obchodzenia się z naszymi oczami?
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
Dla przykładu, z PocketBookiem zestawiam Amazon Kindle Classic – a jakże – również u nas omówiony. Bezpośrednie porównanie przy wyłączonym oświetleniu nie rzuca na przysłowiowe kolana i nie zrywa jeszcze bardziej przysłowiowej czapki z głowy. Podobnie jak w przypadku Aqua i tutaj ekran zdaje się trochę ciemniejszy niż w Kindle, różnica nie jest aż tak istotna jak w przypadku uszczelnionego PocketBooka, ale nadal rzuca się w oczy przy zestawieniu twarzą w twarz. Zabawa zaczyna się jednak przy odpaleniu białych LEDów ukrytych pod obudową w dolnej części ekranu. Już jedna czwarta skali odwraca sytuację na korzyść Luxa. Ekran jest wyraźnie jaśniejszy, zmierzający w stronę bieli, kontrast tekstu wyraźnie się też zwiększa.
W codziennym użytkowaniu według mnie nie ma konieczności wykraczania ponad połowę możliwości oświetlenia. Kolor światła jest stosunkowo naturalny dla oka i w subtelny sposób przełamuje szarość ekranu e-ink nadając mu kolor zbliżony do dobrej jakości kartki papieru. Przesadzenie z mocą diody przechyli szalę w stronę błękitnej, nienaturalnej barwy. Ma to jednak miejsce gdy suwak znajduje się w drugiej połowie skali. Diody oświetlają ekran w wystarczająco równym stopniu na całej jego powierzchni. Czy warto jednak dopłacać do czytnika z oświetleniem? To zależy od tego ile, gdzie i jak czytacie. Jeśli po lekturę sięgacie okazjonalnie i zawsze macie dobre oświetlenie pod ręką, to lepiej różnicę w cenie wydać na ebooki. Chcąc jednak czytać bez ograniczeń zawsze i wszędzie, nie będąc zależnym od światła z zewnątrz, wówczas odpowiedź nasuwa się sama. W mojej ocenie pojawienie się oświetlenia w czytnikach jest sporym krokiem w przód i przewyższeniem możliwości papieru. Kwestia szczegółowości i poziomu kontrastu stoi nadal spory kawałek za klasycznym wydrukiem, ale jednak nowoczesny czytnik daje większe możliwości. Cóż – dwa światy równoległe.
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
Możliwość oświetlenia doceni każdy czytelnik próbujący czytać w słabym oświetleniu. Wystarczy już pochmurny dzień, aby e-ink stał się szary, a nasze oczy szukały dodatkowego źródła światła. Powyżej zobrazowałem różnice w wyglądzie tekstu przy 25% oświetleniu Lux 3 umieszczonym w zaciemnionym miejscu pomieszczenia. Aparat nie wychwycił idealnie sedna sprawy, w rzeczywistości różnica jest jeszcze większa na korzyść czytnika z oświetleniem. Niewielki poziom natężenia oświetlenia sprawdza się znakomicie nawet w całkowitej ciemności, można wówczas komfortowo czytać, a rezultat jest nieporównywalnie lepszy niż lektura na ściemnionym ekranie TFT.
167ppi vs 216ppi czyli e-ink Pearl vs Carta. Marketing czy wartość dodana dla użytkownika? (kliknij, aby powiększyć)
I tutaj korzyści są oczywiste, a różnica zauważalna, ale tylko podczas wzięcia tematu pod lupę – dosłownie. Po pierwsze, Amazon posłużył się sprytną i bardzo skuteczną sztuczką – zaimplementował pogrubione, bardzo czytelne czcionki bezszeryfowe, które pozornie zwiększają kontrast i są przyjemne dla oka. Różnica w czytelności tekstu była kolosalna w przypadku Aqua, natomiast Touch Lux 3 broni tutaj się dzielnie, za sprawą wyższej rozdzielczości, także w wersjach szeryfowych.
Po pierwsze, PocketBook zaimplementował szereg czytelnych krojów czcionek, co w połączeniu z podwyższoną szczegółowością wyświetlacza daje bardzo przyjazne dla oka rezultaty. Jest zatem OK, po prostu. Tych 216ppi nie ma sensu gloryfikować, bo podczas normalnej lektury z odległości kilkudziesięciu centymetrów różnica nie jest aż tak zauważalna. Istotny jest za to fakt zastosowania porządnych krojów czcionek i to jest różnica, którą każdy czytelnik z pewnością doceni. Być może solidny przeskok jakościowy jest np. w Kindle Voyage, którego ekran Carta oferuje aż 300dpi – w to jestem w stanie uwierzyć, pod wątpliwość poddaję jedynie, czy owa różnica warta jest aż dwukrotności ceny Touch Lux 3. Być może opowiem o tym innym razem. Wracając więc do tematu - PocketBook poszedł we właściwym kierunku. Wyświetlacz nie ma tendencji do ghostingu, domyślnie czytnik odświeża w całości co piątą stronę, ale wedle życzenia można to zmienić. Według mnie nie ma potrzeby.
Touch Lux 3 znakomicie radzi sobie z wszystkimi popularnymi formatami plików wliczając w to PDF, co dla odmiany jest bardzo słabą stroną czytników Amazon wliczając w to model Paperwhite. Możliwości konfiguracji tekstu oraz sposobów jego wyświetlania jest tak wiele, że odnalezienie indywidualnego dla nas złotego środka będzie nie tylko łatwe ale i precyzyjne.
Żeby nie utrzymać całego artykułu w słodkim posmaku, dorzucę szczyptę goryczy - menu trochę zamula. W różnym stopniu, w różnych momentach. Zwykle daje się to odnotować, ale nie jest irytujące, bywają jednak dłuższe opóźnienia w odpowiedzi, które w nowoczesnym urządzeniu mieć miejsca nie powinny. Touch Lux 3 nie zawiesił się jednak ani razu, nie odmówił posłuszeństwa, nie doszukałem się też błędów językowych w tłumaczeniu lub jakichkolwiek innych błędów, które mogłyby negatywnie wpłynąć na czytanie. Inna uwaga, granicząca tym razem z czepialstwem. Producent powinien rozszerzyć możliwości Touch Lux 3 o obsługę audio – wbudowane 4GB pamięci oraz możliwość rozszerzenia tej przestrzeni jest istnym El Dorado które, mając do dyspozycji same tylko elektroniczne książki, niemal nie sposób wykorzystać – obsługa plików dźwiękowych wydaje się być zatem interesującym dodatkiem, który być może docenią czytelnicy dodatkowo korzystający np. z audiobooka lub po prostu lubiący słuchać muzyki podczas czytania. Nie jest to istotny brak, ale dodatek, który być może trafiłby w potrzeby marginesu odbiorców. Dodatkowo stanowiłoby to wyjątkową cechę, bo z jakiegoś powodu obecnie czytniki są nieme, choć kiedyś masowo oferowały dźwięk.
Akumulator? Producent nie chwali się jego wydajnością ale sądzę, że bezpiecznym będzie powiedzieć, że prędzej skończy się książka niż wewnętrzne zasilanie. Dużo zależy jednak od częstotliwości odświeżania treści całego ekranu oraz intensywności używania oświetlenia. Podczas tygodnia wyczerpującej zabawy z Touch Lux 3, czytnik wypocił około 30% energii.
Czym nakarmić PocketBooka? Księgarni internetowych oferujących publikacje elektroniczne przybywa, a ładnie podsumował to światczytników.pl. Darmowych źródeł również nie brakuje, choć wówczas dominują klasyki w języku angielskim. Księgarnie codziennie prześcigają się w różnego rodzaju promocjach, w których to bez trudu nowości można kupić za dosłowny bezcen. Kwestia upolowania czegoś dla siebie.
|
poprzednia strona (Ocena książki po okładce) 
