|
TwojePC.pl © 2001 - 2024
|
 |
RECENZJE | Test Hercules All-In-Wonder 9800SE |
 |
| |
|
Test Hercules All-In-Wonder 9800SE
Autor: Kris | Data: 23/01/04
| |
|
Uruchomienie
Karta nie należy do największych więc bez problemów powinna wpasować się w slot AGP. Po osadzeniu i unieruchomieniu śledzia, do złącza DVI dokręciłem przejściówkę na VGA (D-SUB), bo karta będzie współpracowała z klasycznym, analogowym monitorem CRT oraz wetknąłem wtyczkę prowadzącą bezpośrednio z zasilacza. Na tym etapie testów nic więcej nie było mi potrzebne. Pierwsze, na co zwróciłem uwagę, to stosunkowo głośna praca wentylatora. Mam nieźle wyciszonego peceta i dźwięk karty od razu wybił się na pierwszy plan. Wysokoobrotowy wiatrak niestety ma swoje minusy. AiW9800SE wyraźnie słyszalny szum i co ważniejsze, sporo w nim dokuczliwych, wysokich tonów. Nie jest to co prawda "ryk", jak przy FIC R9500Pro, ale jak dla mnie, jest trochę za głośno. W większości pecetów karta nie powinna przeszkadzać, ale szukających cichszego rozwiązania raczej skierowałbym w kierunku AiW9600Pro lub zasugerował zakup radiatora klasy Zalman HP80C (pasuje). Jeśli obudowa nie ma na bocznej płycie wentylatora to, moim zdaniem, powinien być on w zestawie z dedykowanym, własnym, bo R350 należy do niezłych "grzałek" i obieg powietrza w cichych pecetach nie zawsze wystarczy do odprowadzenia ciepła z Zalmana.
Po zainstalowaniu sterowników przyszedł czas na ocenę generowanego na monitorze obrazu. Przejściówka nie wprowadza dodatkowych zakłóceń i mamy do czynienia z wyjściem o bardzo wysokiej jakości. Karta zdolna jest do współpracy z monitorami klasy 1600x1200@85Hz, a obraz jest bliźniaczy do tego, czym dysponują karty ATI R9800Pro.
Kliknij, aby powiększyć zdjęcie w nowym oknie.
Aby ocenić możliwości i klasę wyjścia telewizyjnego trzeba w odpowiednie gniazdo wyjściowe wetknąć kabelek rozgałęziający i użyć wyjścia S-Video (miniDIN 4-piny) lub Composite (Cinch). Jeśli telewizor ma dedykowane wejście S-Video (miniDIN) to oczywiście jest to najlepsza opcja połączeniowa (można wykorzystać załączony w zestawie kabel S-Video lub zakupić dłuższy). Jeśli telewizor ma tylko wejścia Euro to w większości przypadków powinniśmy użyć wyjścia Composite (żółte gniazdo Cinch na rozgałęźniku) i kabla Cinch-Euro (lub Cinch-Cinch + przejściówka na Euro). Większość telewizorów nie ma wejścia S-Video (konkretnie chrominancji) w Euro i takie połączenie pozbawiłoby użytkownika koloru (GeForce potrafi na gnieździe S-Video na pinie luminancji dać sygnał zespolony, więc to, że z nVidia takie połączenie działa, nic nie gwarantuje, tym bardziej, że w rzeczywistości jest to połączenie klasy Composite, mimo okablowania S-Video). Jakość obrazu na telewizorze, przy wykorzystaniu sygnału S-Video, jest taka sama jak w przypadku innych, nowych Radeonów. Obraz jest stabilny a kolory, moim zdaniem, minimalnie lepsze niż u konkurencji. Porównawczo, jest znacznie lepiej niż w przypadku S-Video większości kart GF4Ti (zewnętrzny układ wyjściowy) i trochę lepiej (głównie kwestia tych kolorów) niż w GFFX (własny układ wyjściowy nVidia).
Sterownik natomiast jest, moim zdaniem, nieco mniej funkcjonalny niż w Detonatorach. Np. jest tylko skokowy (w GFFX płynny) overscan (likwidacja czarnej ramki) i w przypadku trybu 1024x768 nie zawsze pokryje dokładnie cały ekran obrazem (w 800x600 w zasadzie nie ma problemu z większością telewizorów). Inna sytuacja jest przy Composite. Obraz AiW9800SE jest wyraźnie lepszy niż na innych Radeonach i niewiele gorszy niż przy S-Video. Podobną sytuację miałem z AiW9000Pro, więc wszystko wskazuje na to, że to Theater 200 w jakimś stopniu uczestniczy w łączeniu sygnałów generowanych przez układ graficzny. I robi to, moim zdaniem, lepiej, niż inne karty Radeon czy, tym bardziej, GeForce.
Skoro jesteśmy przy rozgałęźniku wyjściowym to warto zwrócić uwagę na dodatkowe wyprowadzenia. Wyjście cyfrowego dźwięku S/PDIF służy do połączenia z zewnętrznym wzmacniaczem A/V, zaopatrzonym w odpowiednie wejście. Jego wykorzystanie, w zasadzie, ogranicza się jedynie do odtwarzacza DVD i tylko w przypadku, kiedy karta dźwiękowa, zainstalowana w pececie, nie ma takiego wyjścia. Sądzę, że w większości konfiguracji nie będzie ono potrzebne. Niezbędne jest natomiast stereofoniczne połączenie analogowe pomiędzy AiW, a układem dźwiękowym komputera. Najprościej zrealizować to przez wetknięcie odpowiedniego wtyku (mały "Jack") rozgałęźnika w zewnętrzne wejście liniowe karty. Jeśli jest ono zajęte przez inne źródło dźwięku to możemy spiąć urządzenia wewnątrz obudowy. Wymaga to jednak zakupu odpowiedniego kabelka. Wyjście wewnętrzne jest w jednym ze standardów złączy kart dźwiękowych, więc nie powinno to sprawić problemu.
Kolejnym elementem jest panel wejściowy A/V. Jeśli wymagamy od AiW funkcjonalności framegrabbera (capture) to należy go użyć. Najwygodniej przykleić panel w dostępnym miejscu, a kabel łączący go z kartą poprowadzić tak, aby nie przeszkadzał. Długość i giętkość kabla powoduje, że nie powinien on sprawiać kłopotu, a jakość samego panela (pomijając walory wizualne) oceniam wysoko.
Na koniec pozostawiłem niezbędny element przygotowania All-In-Wonder do pracy. Musimy oczywiście zapewnić karcie sygnał telewizyjny, bez którego sensowność zakupu tego kombajnu przestaje istnieć. Zakładając, że wcześniej doprowadziliśmy do komputera odpowiedni kabel, prowadzący do anteny telewizyjnej lub gniazda kablówki, pozostaje nam tylko wetknięcie go w odpowiednie złącze. Odbiornik pilota na razie pozostawiamy bez podłączenia.
W ten sposób karta została przygotowana na przyjęcie oprogramowania i możemy przejść do kolejnego etapu instalacji.
|
|
|
|
 |
 |
 |
|
|
|
poprzednia strona (Wyposażenie) 
