Conroe - niebieska kontra, czyli test procesora Intel Core 2 Duo
Autor: Lancer | Data: 11/09/06
| |
|
Historia ważna rzecz
Nie jest tajemnicą, że rdzeń Conroe, który zadebiutował niemal dwa miesiące temu nie powstał na skutek nagłego przebłysku geniuszu inżynierów Intela. Procesory nie powstają bowiem z dnia na dzień. Rodzą się latami, kosztem wielkiego nakładu włożonego pracy włożonego przez całe zastępy grup inżynierskich. Powstanie architektury Core, do której należy właśnie Conroe to jednak nadzwyczajna historia, która była pisana wiele lat. Zalążki dzisiejszego układu sięgają bowiem aż 10-ciu lat wstecz.
W listopadzie 1995 r. na półki sklepowe trafił rewelacyjny projekt, który mimo iż początkowo sukcesu nie odniósł, dał podstawę do stworzenia licznej rodziny procesorów. Mowa o rdzeniu P6, który na rynku zaistniał jako Pentium Pro. Cechą, dzięki której zostanie on zapamiętany po wsze czasy jest coś, co dziś niczym nie dziwi – pamięć podręczna cache L2 pracowała z pełną prędkością rdzenia i znajdowała się w jego pobliżu, umieszczona na jednaj podstawce. Dotychczas procesor musiał komunikować się cache przez szynę systemową. Pentium Pro mógł mieć 256, 512 lub aż 1024KB owej bliskiej i bardzo szybkiej pamięci. Ale to nie wszystko. Czteropotokowa architektura Pentium Pro mogła przetwarzać trzy instrukcje x86 w jednym cyklu zegara, miała możliwość nie kolejnego wykonywania instrukcji (Out of Order Execution), tj. przetwarzania instrukcji bez trzymania się kolejności przewidzianej przez wykonywany program. Przetworzone zawczasu wyniki gromadzono w rejestrach do chwili gdy są potrzebne. Kolejną ważną nowością była funkcja Speculative Execution, czyli zdolność przetwarzania kolejnego polecenia w czasie oczekiwania na wynik niezrealizowanej instrukcji skoku. Milowym krokiem było umożliwienie przekolejkowania operacji typu Load (odczytu) z pamięci operacyjnej, pozwalając tym samym uporządkować i przyspieszyć proces odczytu priorytetowych z punktu widzenia wykonywanej właśnie operacji danych. Dodatkowo rozbudowie w stosunku do poprzednika piątej generacji uległa jednostka przewidywania rozgałęzień.
Schemat blokowy P6
struktura P6 pod mikroskopem
Pentium Pro mimo początkowych przewidywań Intela, z uwagi na wysokie koszty platformy z nową podstawką Socket 8 dla 60 lub 66MHz systemowej szyny GTL+ i z raczej mierną wydajnością w królującym wówczas 16-bitowym środowisku nie zyskał popularności.. Jak się okazało bowiem, Pentium Pro bardzo wolno wykonuje operacje zapisu w rejestrach segmentowych, a konieczność częstej aktualizacji zawartości rejestrów segmentowych występuje nad wyraz często w 16-bitowych programach.
Tym samym P6 nie trafił pod strzechy i znalazł zastosowanie niemal tylko w serwerach. Sam procesor był drogi i kosztowny w produkcji. O ile 350nm rdzeń P54C procesorów Pentium zajmował powierzchnię 83mm^2, to P6 miał prawie 200mm^2 i to bez pamięci podręcznej cacheL2 ! Wytwarzany był w dwóch procesach technologicznych - 500nm i 350nm.
Charakterystyczne, podłużne gniazdo Socket 8
Pentium Pro z góry...
... i z dołu
200MHz Pentium Pro bez obudowy z 1MB cache L2 w postaci dobrze widocznych dwóch 512KB modułów.
Kolejnymi krokami ewolucji naszego jądra P6 była rodzina procesorów Pentium II i Pentium !!! opartych o lekko zmodyfikowany rdzeń Pentium Pro.
|
poprzednia strona (Wstęp...) 
