|
TwojePC.pl © 2001 - 2024
|
 |
RECENZJE | Test skanera Plustek OpticPro S6 |
 |
| |
|
Test skanera Plustek OpticPro S6
Autor: Grosz | Data: 27/09/02
| |
|
SZCZYPTA TEORII
Wszystkie urządzenia służące do digitalizacji - skanery, kamery wideo, cyfrowe aparaty fotograficzne - mają kilka cech wspólnych: przekształcają informacje analogowe (rzeczywiste) do postaci cyfrowej, zrozumiałej dla komputera i tworzą obrazy rastrowe, które składają się z siatki czarno-białych, monochromatycznych, lub kolorowych pikseli (elementów obrazu), odczytują lub próbkują oryginalny obraz w częstych odstępach sprawdzając przy każdym punkcie próbkowania wartość barw lub odcieni szarości
Rozdzielczość optyczna - opisuje ilość faktycznych informacji, które system optyczny urządzenia może próbkować. Czynniki wpływające na rozdzielczość optyczną różnią się w zależności od urządzenia. W skanerach płaskich, maksymalna rozdzielczość optyczna zależy od dwóch rzeczy: liczby pojedynczych czujników w liniowym układzie przetworników CCD (ang. Charge-Coupled Device - urządzenie o sprzężeniu ładunkowym) na ruchomej głowicy skanującej oraz maksymalnej szerokości obrazu oryginalnego, który może zostać zeskanowany. Jeśli przetwornik CCD składa się z 5100 komórek i skaner może odczytywać obrazy o szerokości do 8,5 cala (1 cal = 25,4 mm, czyli 8,5x25,4 to 215,9mm), wówczas jego maksymalna pozioma rozdzielczość optyczna wynosi 600 ppi (punktów na cal). Odległość pokonywana przez głowicę skanującą rzutuje na rozdzielczość pionową, która może być wyższa niż rozdzielczość optyczna.
Rozdzielczość interpolowana - wyraża pozorną ilość informacji uzyskanych przez skaner w procesie przechwytywania wspomaganego algorytmami sprzętowymi lub programowymi. Algorytmy interpolacji nie powodują dodania nowych szczegółów. Ich zadanie polega jedynie na uśrednieniu danych o barwach lub odcieniach szarości sąsiadujących ze sobą pikseli i wstawieniu między nimi nowych pikseli. Interpolacja powoduje wygładzenie obrazu i konieczność jego wyostrzenia.
Rozdzielczość bitowa, zwana również głębią barw, określa zdolność skanera do rozróżniania stopni jasności skanowanego obrazu. Po podniesieniu do potęgi wyraża maksymalną liczbę barw lub poziomów szarości odczytywaną przez urządzenie skanujące na jednym pikselu obrazu. Skaner jednobitowy (lub skaner kolorowy ustawiony do pracy w trybie czarno-białym) odtwarza wszystkie odcienie oryginalnego obrazu jako czerń albo biel (2^1 = 2 poziomy). 8-bitowy skaner monochromatyczny może przechwycić teoretycznie 2^8, czyli 256 poziomów szarości. Natomiast 24-bitowy skaner kolorowy próbkuje 8 bitów na piksel dla każdego z trzech kanałów palety RGB, co daje w sumie 256 x 256 x 256 = 16.777.216 (2^24) barw. W miarę wzrostu rozdzielczości bitowej wzrasta, przynajmniej teoretycznie, ilość szczegółów przechwytywanych przez urządzenie skanujące.
Przestrzenie barw. Nasze oko może odebrać tylko małą część z istniejących długości fal elektromagnetycznych. Mimo to widmo widzialne zawiera miliardy kolorów - dużo więcej niż jakikolwiek skaner, monitor, drukarka czy telewizor może odtworzyć. Percepcyjne przestrzenie barw używane obecnie są odmianami pierwszego modelu opracowanego w 1920 roku przez CIE (fr. Commission International de 1Eclairage). Trójwymiarowa przestrzeń barw CIE opisuje każdą możliwą do percepcji barwę za pomocą trzech współrzędnych na osiach w przestrzeni trójwymiarowej. Jedna współrzędna przedstawia luminancję (jasność - najjaśniejszy składnik barwy, który sam w sobie nie jest barwą), dwie pozostałe współrzędne odpowiadają nasyceniu barw lub wartościom odcieni barw.
Paleta barw CIE jest dużo obszerniejsza niż palety przestrzeni addytywnej RGB (Red, Green, Blue - czerwony, zielony niebieski) i substraktywnej CMYK (Cyjan, Magenta, Yelow, blacK - niebiesko-zielony, purpurowy, żółty i czarny). Inne przestrzenie barw to: LAB (L - jaskrawość i kontrast, A - zakres barw od purpury do zieleni, B - zakres barw od żółci do błękitu), HLS (ang. hue, lighness, saturation - kolor, jasność, nasycenie), HSB (ang. hue, saturation, brightness - barwa, nasycenie, jaskrawość), YCC (Y - luminacja/jasność, C - zakres barw od purpury do zieleni, C - zakres barw od żółci do błękitu).
Model RGB nazywany jest addytywną przestrzenią barw, ponieważ barwy w niej tworzone powstają przez dodanie świateł o różnej barwie. Barwy podrzędne są dlatego zawsze jaśniejsze niż barwy podstawowe (czerwony, zielony i niebieski), użyte do powstania tych pierwszych. W modelu RGB zmieszanie maksymalnej intensywności czerwonego, zielonego i niebieskiego spowoduje powstanie barwy białej. Połączenie równych ilości czerwonego, zielonego i niebieskiego spowoduje powstanie neutralnego odcienia szarości, niższe wartości kolorów dadzą ciemniejszy odcień, a wyższe - jaśniejszy.
Tryb mapa bitowa lub line art (1-bitowy). Wszystkie odcienie oryginału odtwarzane są jako kolor czarny albo biały. Każdy piksel zawiera tylko jeden bit informacji, dlatego wielkość pliku jest mała. Materiały do rozpoznawania oprogramowaniem OCR powinny być skanowane z rozdzielczością 300 ppi. Obrazy typu line art możesz skanować z bardzo wysoką rozdzielczością, nawet z maksymalną rozdzielczością urządzenia drukującego lub z 1200 ppi, nawet jeśli rozdzielczość drukarki jest niższa
Tryb monochromatyczny (8-bitowy). Wszystkie odcienie i kolory oryginału odtwarzane są za pomocą 256 odcieni szarości. Każdy piksel zawiera 8 bitów informacji, dlatego wielkość pliku jest osiem razy większa niż oryginał skanowany w trybie line art.
Tryb barw indeksowanych (również 8-bitowy). Obraz odtwarzany jest za pomocą palety 256 kolorów. Wielkość pliku wynikowego jest w przybliżeniu taka sama, jak w przypadku obrazu monochromatycznego. Niewiele skanerów obsługuje ten tryb, ale większość pakietów do edycji obrazu umożliwia konwersję 24-bitowych barw RGB na barwy indeksowane.
24-bitowy tryb RGB (24-bitowy). Oryginał jest odtwarzany z rozdzielczością 8 bitów (256 kolorów) na kanał. Wielkość pliku jest 24 razy większa od obrazu utworzonego w trybie mapy bitowej i 3x większa od obrazu monochromatycznego .
Tryb RGB o wyższej rozdzielczości (np. 48-bitowy). Oryginał zapisywany jest z rozdzielczością 16 bitów na kanał (65536 kolorów na kanał) . Wielkość pliku jest 48 razy większa od obrazu utworzonego w trybie mapy bitowej i 6 razy większa niż obraz monochromatyczny.
Tryb barw CMYK (32-bitowy). Obraz jest odtwarzany za pomocą 4 kanałów barwnych zawierających po 8 bitów informacji. Wielkość pliku oryginału zeskanowanego w trybie CMYK jest o jedną trzecią większa niż obraz zapisany w kolorach RGB. Skanery obsługujące tryb CMYK w rzeczywistości skanują w trybie RGB, a następnie tworzą wyciągi barwne.
|
|
|
|
 |
 |
 |
|
|
|
poprzednia strona (CO W PUDLE PISZCZY?) 
