Widoczna niewielka przewaga pamięci DDR2. Oferują one wysoką przepustowość, której jednak Pentium 4 ze swą 800MHz szyną FSB nie potrafi wykorzystać. Nic w tym dziwnego. Sam procesor przy wymaganych 6,4GB/s ma do dyspozycji ponad 8GB. Widać to wyraźnie po testach. Pamięci taktowane zegarem 333MHz nic ciekawego nie wnoszą. Dodatkowo by taki asynchroniczny system poprawnie działał (FSB200MHz - DDR2 266MHz) konieczna jest obecność sprawnie funkcjonujących i pojemnych buforów mających za zadanie zrównanie faz szyny AGTL+ procesora i 533MHz szyny pamięci DDR. Tryb synchroniczny wyrównuje te różnice, ale obsługiwany przez rodzinę chipsetów 915/925 nie działa tak sprawnie jak na wcześniejszej generacji. i875 przy timingach 2-2-2-6 oferuje nie tylko sporo niższe opóźnienia, ale także wyższy odczyt w programie Cachemem. Dodatkowo mimo użycia takich samych częstotliwości i timingów dla pamięci DDR i DDR2 okazuje się , że te drugie obsługiwane przez i925X mają o 10% dłuższe opóźnienia. Praktyczna różnica wydajnościowa w stosunku do starszych pamięci DDR niemal nie istnieje i z pewnością nie ma ona znaczenia w normalnym użyciu. Ba! DDR2 oferują co prawda znaczącą przepływność, ale to kosztem czasu dostępu do danych. Dobrze to pokazuje właśnie Cachemem. Oczywiście różnica nie jest prosta do interpretacji, bowiem pewne wahania pojawiają się na poziomie samej płyty głównej i nowego chipsetu (i925X oferuje niższe opóźnienia niż i915P). Ogólne porównanie jednak jest. Patrząc na wyniki pamięci DDR i DDR2 pracującej z zegarem 400MHz przy opóźnieniach 3-3-3-8 dochodzimy do wniosku, że wydajnościowo nie ma różnicy. Tylko Cachemem wskazuje na jedną pozytywną cechę nowych układów (bądź też chipsetów) - całkiem sporo wzrosła prędkość zapisu. Faktem jest też, że DDR2 całkiem znośnie się podkręcają :)
poprzednia strona (Nowy standard pamięci - DDR2) 
