|
TwojePC.pl © 2001 - 2024
|
 |
RECENZJE | Jego wysokość A64 3800+ i giermek s939, czyli testy procesora i płyt |
 |
| |
|
Jego wysokość A64 3800+ i giermek s939, czyli testy procesora i płyt
Autor: Lancer | Data: 11/10/04
| |
|
Athlon kontra pamięć: Testy
Z przedstawionej wyżej tabeli wynika, że głównym elementem wydajnościowej gry AMD jest wielkość i szerokość szyny pamięci. Wielkość - bowiem zależnie od jądra procesor posiada 512 lub 1024kB cacheL2. Szerokość szyny - bowiem procesor wyposażono 64- lub 128-bitowy kontroler pamięci. Samo jądro niczym innym się nie różni. Zobaczmy więc w jaki sposób zmiana któregoś z tych elementów wpływają na wydajność.
Oczywiście należy wziąć pod uwagę wpływ platformy testowej - mamy do czynienia z dwiema różnymi płytami. Jednak jak się okazało w praktyce taka różnica między płytami Abita (1 kanał pamięci dla AV8) przy identycznie ustawionych parametrach szyny HTT, procesora i pamięci mieściła się w granicach błędu pomiarowego.
Dwukanałowy kontroler DDR nie zrobił potężnego wrażenia na Quake. Program czerpie większą korzyść z dużej pamięci podręcznej niż szerokiej szyny pamięci. W końcu pamięć RAM oferuje dłuższy czas dostępu i mniejszą przepustowość niż cacheL2.
Tu widzimy przeciwieństwo wcześniejszego testu. Nie korzysta on tak intensywnie z cache. Wydajność Athlonów z 1MB i 512kB cache jest bardzo podobna, choć minimalnie szybszy jest procesor korzystający ze 128-bitowego kontrolera pamięci. Nie ma on wielkiej przewagi nad konkurentami.
Ponownie brak różnic między jądrami z 512 a 1MB pamięci. Tylko Athlon s939 okazuje się szybszy od swoich braci.
Starszy z 3D Marków działa podobnie jak Quake. 128-bitowy kontroler pamięci nie jest w stanie zastąpić zredukowanej pamięci podręcznej.
Tym razem widzimy zupełnie inne zachowanie. O ile Athlon 64 z 0,5MB pamięcią i 64-bitową szyną dostępu do pamięci w teście procesora zostaje zdeklasowany, to procesor 128-bitowy jest szybszy nawet od tego z 1MB cachem.
Kolejna niewielka przewaga po stronie CPU z większym cache. Tym razem jednak nie ma wielkiej różnicy między Athlonem w różnych konfiguracjach i nawet teoretycznie najsłabszy z nich nie traci wiele.
Różnice wydajnościowe wykazane w 4 pierwszych testach między układami na gniazdo s754, a 939 wynikają z typu zastosowanej płyty głównej. Za to przewaga tego drugiego w teście pamięci jest oczywista. Widać jak poszerzona szyna dostępowa przyspieszyła komunikację z pamięcią.
Większa, próbka zwiększa przewagę procesora z szeroką szyna pamięci. Z kolei różnicą między procesorami s754 jest bardzo mała. Takie wyniki mogą być skutkiem bardzo intensywnej wymiany danych między procesorem, a pamięcią operacyjną. Wskazuje na to dystans jaki dzieli układy przy większej próbce - tu CPU na s939 mogą się wykazać oferując większą szybkość wymiany danych, które nie mieszczą się w pamięci podręcznej.
Ponownie widać przewagę jaką daje 128-bitowy kontroler pamięci.
Różnice miedzy platformami zredukowane do minimum, choć procesor z większym cache wykazuje delikatną przewagę.
Warte zauważenia są dwa wykresy: drv-09 gdy z ogromną przewagą występuje Athlon s939 i test proe-02, gdy przydatny jest duży cache. W pozostałych testach żaden z procesorów nie wykazuje już tak znaczących zalet.
Można przyjąć, że w tym teście przewagi nie wykazuje, ani procesor z większą pamięcią podręczną, ani z szeroką szyną pamięci.
Mimo iż szeroka szyna pamięci wpływa na redukcję czasu opóźnień przy dostępie do pamięci (w tej samej jednostce czasu procesor może się szybciej odwołać do pamięci RAM dzięki wyższym transferom), to ten program tego nie wykazał. Wszystkie kombinacje wykazują jednakowo niskie maksymalne opóźnienia. Za to wyraźna przewaga podwójnego kontrolera. Za jego sprawą szybkość zapisu do pamięci wzrosła niemal dwukrotnie.
Jak widać zmodyfikowany kontroler pamięci potrafi dać pewien skok wydajnościowy. Zwiększone transfery do/z pamięci potrafią zniwelować mniejszą ilość pamięci podręcznej, jaką dysponuje 128-bitowe jądro NewCastle. Nie zawsze jednak jest rozwiązanie skuteczne i w zależności od typu aplikacji pożyteczniejszy może okazać się duży cache. Chaotyczny, nieuporządkowany program, znacznie lepiej będzie się czuł, jeśli będzie miał do czynienia z CPU o dużej, szybkiej pamięci podręcznej. Oferuje ona przecież znacznie krótszy czas dostępu do danych, niż nawet najszybsza pamięć RAM. Nie jest nawet w stanie tej dysproporcji zniwelować zintegrowany kontroler pamięci. Jednak często podwojenie przepustowości potrafi w wielu przypadkach zapewnić spory dystans do takich samych jąder, ale dysponujących niższymi transferami. Widzimy, że liczne grono programów nie jest w stanie spożytkować sporego, 1MB cache i takie aplikacje działają z podobną wydajnością na 754-pinowych rdzeniach NewCastle i ClawHammer. Jest to po części efekt zastosowanej architektury. Układy AMD nie wymagają do sprawnego funkcjonowania ani zasobnych pamięci podręcznych, ani szerokiej szyny dostępowej do pamięci. Jest to dokładne przeciwieństwo dzieła Intela - NetBurst. Straty wydajności wynikające z obciętej pamięci nie są katastrofalne, choć to raczej teza ogólna. Znajdą się przypadki, gdy taki procesor będzie zauważalnie wolniejszy od rozbudowanego brata.
|
|
|
|
 |
 |
 |
|
|
|
poprzednia strona (Wielowątkowość) 
