Klawiatura dla wyczynowców - Zboard MERC
Autor: Spieq | Data: 23/05/06
| |
|
Wygoda misia-pysia
Misio-pysio prezentuje się tak pięknie i tak wielkie ambicje w kwestiach wygody ma, że powinienem zamilczeć i napisać góra czterozdaniowy pean na cześć rewolucyjnych rozwiązań. Jako że moja natura wredna bywa i marudnym często, to parę drzazg w całości klawiatury znajdę. Zanim to jednak nastąpi, to trzeba rozliczyć się z zalet, a tych MERC – jak spodziewać się łatwo – ma sporo.
Najważniejsza kwestia – gamepad. Korzysta się z niego z niewątpliwą przyjemnością, choć okres adaptacji może być zaskakująco długi. Korzystam często z „normalnego” gamepada, ale tego typu doświadczenia w moim przypadku nie zaprocentowały w obsłudze MERC-a. Zresztą do dziś mam problemy z obsługą niektórych klawiszy klawiaturowego pada, ale to osobny temat. Istotą pada jest nie tylko zgrupowanie wszystkich możliwie przydatnych klawiszy, ale również takie ich umiejscowienie, aby każdy miłośnik wirtualnych potyczek nie miał problemów z ich obsługą.
(kliknij, aby powiększyć)
 
(kliknij, aby powiększyć)
Kolor, a więc skontrastowanie określonych grup klawiszy jest przydatne, ale funkcjonalność w trakcie rozgrywek raczej na tym nie zyskuje (nie ma czasu na patrzenie w dół, wzrok wbity jest w monitor!). Z kolei wiele zyskuje na niej rozplanowanie kształtu przycisków. Pozwala to na intuicyjne i szybką aktywację sekwencji. Niezwykle istotna jest tu wysokość klawiszy (te służące do poruszania są najniższe), wypukłość (RELOAD, PANIC, Q.SAVE, PRT SCR, Q.LOAD, SCORE, 1/Caps; są to najwyższe przyciski), wklęsłość (USE oraz klawisze odpowiadające głównie za zmianę broni). Największym klawiszem na padzie jest spacja (JUMP), co nie jest specjalnym zaskoczeniem... Tak przemyślana konstrukcja zaowocuje w grach. Klawisze w padzie standardowo będą służyły również jako... litery itd. Używanie ich w ten sposób mija się oczywiście z celem, jest to wyjątkowo niewygodne. Skok klawiszy pada jest odczuwalny, klawisze wciska się jednak z pewną „miękkością”. Bardzo dobre rozwiązanie.
Części układu QWERTY używam z równą przyjemnością, choć nie jest to optymalne dla mnie rozwiązanie, jak ma to miejsce w klawiaturach typu „natural”. Klawisze nie są nachylone pod pewnym kątem, a więc wielogodzinna praca na MERC-u może poskutkować bólem nadgarstków (tym bardziej, że nie ma tutaj podstawki; jest ona natomiast w poprzednim modelu Zboarda). Pewnym utrudnieniem dla niektórych może być mały Enter, chociaż akurat dla mnie to rozwiązanie jest wygodniejsze. Prawy duży Shift i Backspace (szczególnie istotne w drugim przypadku). Klawisze funkcyjne są mniejsze niż pozostałe, ale nie wpływa negatywnie w żaden sposób na komfort ich użytkowania. Podobnie jest z przyciskami multimedialnymi. Wszędzie bardzo miękki i cichy klik, intuicyjny i odczuwalny skok. Bez zastrzeżeń. Klawisze części QWERTY i numerycznej są nieznacznie wklęsłe, zatem nie zaistnieje niebezpieczeństwo ześlizgnięcia się palców z powierzchni przycisków. Całość jest chropowata, taka właśnie powinna być...
„Nóżki” rewolucja nie dotknęła...
(kliknij, aby powiększyć)
Kabel jest wystarczająco długi, natomiast jego grubość nie ma wpływu na komfort obsługi, jak w przypadku myszek. Cała konstrukcja jest stabilna, nie ślizga się – dzięki zastosowaniu gumowych nóżek w podstawie klawiatury.
 
(kliknij, aby powiększyć)
(kliknij, aby powiększyć)
Na deser zostawiłem sobie marudzenie. Prawa część (czyli numeryczna) nie jest do końca przemyślana. Rozumiem natomiast zamysł konstruktorów – aby zmniejszyć i tak spore rozmiary klawiatury, postanowili oni połączyć panel z kursorami i klawiszami typu HOME z zasobnikiem numerycznym i funkcjami edytorskimi. Wyszło tak, a nie inaczej – bigos. Przykłady: wspomniany wyżej HOME jest również cyfrą 8, cyfra 2 jest także funkcją wytnij itd. Korzystanie z tego jest uciążliwe, gdyż trzeba włączać określony charakter panelu. Podsumowując – całość całkiem wygodnego wizerunku MERC-a jest nadpsuta przez prawą część klawiatury. Kompromisy to zawsze pewna strata – musimy się z tym pogodzić. Na wygodę wpływa również skok, miękkość, cisza podczas pracy itd., ale akurat w tym przypadku nie ma się do czego specjalnie przyczepić.
|
poprzednia strona (Estetyka szaleńca) 
