Ostatnia generacja procesorów Itanium przechodzi na emeryturę
Autor: Zbyszek | źródło: Intel | 16:25
(5)
Architektura IA64 i procesory Itanium były wprowadzane na rynek przez Intela niecałe 20 lat temu z zamiarem, że w przyszłosci zastąpią one chipy oparte o architekturę x86. Z planów Intela niestety nic nie wyszło, a jednym z czynników ograniczających ekspansję Itanium było pojawienie się architektury x86-64. Z biegiem czasu początkowe zainteresowanie ze strony biznesu osłabło, i gdy w 2011 roku Oracle postanowiło wycofać się ze wsparcia dla opisywanych procesorów dni Itanium były już policzone. Intel nie chciał jeszcze dać za wygraną i pomimo tego wciąż rozwijał kolejne generacje tych CPU.
I tak w 2012 roku na rynku pojawiły się 32nm procesory Itanium z generacji Poulson, a w 2017 roku do sprzedaży trafiły jeszcze 22nm Intanium serii 9700, oparte na rdzeniach Kittson.
W skutek nikłego zainteresowania Intel już jakiś czas temu zapowiedział, że rodzina Itanium nie będzie dalej rozwijana, a procesory Itanium 9700 to ostatnia generacja tej serii.
Teraz krzemowy gigant zamieścił na swoich stronach zawiadomienie o zakończeniu produkcji procesorów Itanium. Z dokumentu Product Change Notification o numerze 116733 - 00 dowiadujemy się, że zamówienia na chipy Itanium 9700 będzie można składać jeszcze do 30 stycznia 2020 roku, wybierając datę dostawy nie późniejszą niż 29 czerwca 2021 roku.
K O M E N T A R Z E
:)) (autor: Duke Nukem PL | data: 2/02/19 | godz.: 13:36) Brak kompatybilności wstecznej. To zatopiło Itanium. :)
Płakał nikt nie będzie.
a wystarczyło (autor: Zbyszek.J | data: 2/02/19 | godz.: 23:03) a wystarczyło zrobić mixa -dorzucać do procesorów x86 najpierw 1 rdzeń IA64, i wraz z tym jak coraz więcej oprogramowania będzie zgodnie z IA64, zmieniać proporcje - coraz więcej rdzeni IA64, coraz mniej x86. I migracja z archaicznego x86 by się powiodła. Oczywiście musiałby być mechanizm sterujący - nie ma kodu AI64 to rdzeń Itanium jest wyłaczony, nie zjada energii. Jedyny koszt - trochę większa powierzchnia CPU. Dla Intela zupełnie do przełknięcia było dodanie dodatkowych 20-30 mm2 w czasach pierwszych Core i7/i5 (Nehalem, potem SandyBridge).
Zbyszek.J (autor: kombajn4 | data: 3/02/19 | godz.: 09:55) Sory ale głupoty piszesz Itanium nie powstało w czasach pierwszych Core i7 tylko w 2001r czyli w epoce Pentium 4 czyli w momencie gdy ich wspaniała architektura NetBurst sprawiła że udziały w rynku zjechały im z 80% w 2001 do 51% w 2006 a firma posunęła sie do szantażowania dystrybutorów i producentów żeby nie korzystali z rozwiązań AMD. To raz, dwa to Itanium 2 z 2002r (nie znalazłem danych o Itanium pierwszej generacji) miało taki rdzeń
221 milionów tranzystorów
powierzchnia 421 mm2
TDP 130W.
Analogiczny Pentium 4 Northwood wykonany w tym samym procesie 130 nm miał:
55 milionów tranzystorów
powierzchnia 146 mm2
TDP 68W max.
O jakim dorzucaniu rdzeni Itanium do rdzeni x86 ty myślisz? Bo taki procesor miałby ok 500 mm2 zamiast 146 mm2. Czyli ponad 3 razy większa powierzchnia procesora a nie twoje " trochę większa powierzchnia CPU. Dla Intela zupełnie do przełknięcia było dodanie dodatkowych 20-30 mm2". Koszt produkcji (duży chip niski uzysk, małe wafle krzemowe w tamtych czasach) byłby gigantyczny w momencie gdy firma stopniowo traciła grunt pod nogami. I po co mieli robić coś tak szalonego? Żeby w perspektywie 10 lat zastąpić x86 przez nową architekturę? Ok, a w czasach Core i7? Wtedy Intel produkował "malutkie" Itanium rodziny Montvale:
dwa rdzenie
1720 milionów tranzystorów
powierzchnia 596 mm2
proces 90nm
TDP 104W.
Dla porównania i7-940 to
4 rdzenie
731 milionów tranzystorów
powierzchnia 263 mm2
proces 45nm
TDP 130W
errata (autor: kombajn4 | data: 3/02/19 | godz.: 09:58) "taki procesor miałby ok 500 mm2 zamiast 146 mm2. Czyli ponad 3 razy większa"
powinno być: ok 600 mm2 zamiast 146 mm2 czyli ok 4 razy większą powierzchnię
Argument o braku kompatybilności wstecznej (autor: pandy | data: 3/02/19 | godz.: 17:49) (czy raczej binarnej) z x86 jest wzięty z ... - nikomu nie przeszkadza brak wstecznej kompatybilności z x86 np w wypadku ARM'a.
Po prostu Itanium było niewspółmiernie drogie w stosunku do oferowanej wydajności i tyle.
IA64 umarło tak naprawdę w 2012 roku...
Z punktu widzenia rynku IA64 jest tylko nieznacznie bardziej udanym produktem niż jej poprzednik iAPX432.
D O D A J K O M E N T A R Z
Aby dodawać komentarze, należy się wpierw zarejestrować, ewentualnie jeśli posiadasz już swoje konto, należy się zalogować.
