|
© 2001, TwojePC.pl
|
 |
S P R Z Ę T |
 |
| . |
 Recenzja płyty ENMIC 8TTX+ vs ASUS A7V133
Autor: Lancer
Data: 17/09/01
|
|
|
Około roku temu, gdy wdarły się na rynek procesory AMD Thunderbird i Duron istniał praktycznie tylko jeden chipset je obsługujący. Był nim układ VIA KT133. Niedługo potem pojawiła się kolejna mutacja w postaci układy KT133A wzbogaconego o obsługę magistrali 133MHz. Każdy, mniejszy, czy większy producent wprowadził na rynek co najmniej jeden model. Do dziś powstało wiele konstrukcji na chipsecie VIA KT133A. Dzięki wysokiej popularności pamięci SDRAM PC133 pomimo coraz tańszych układów DDR, "mainboardy" na KT133A sprzedają się bardzo dobrze. Nie inaczej jest z firmą ENMIC (wcześniej znaną pod nazwą NMC), która posiada w ofercie kilka produktów na chipsetach KT133/KT133A. Najbardziej zaawansowanym modelem jest ENMIC 8TTX+. Dzięki firmie AMADO mam zaszczyt przedstawić Wam ten wyrób.
|
ENMIC 8TTX+
Płyta jest duża, wykonana w standardzie ATX i zbudowana na układzie KT133A, na który składają się mostek północny -VT8363A i południowy - VT82C686B. Płyta posiada obsługę procesorów AMD Athlon i Duron SocketA (PGA462), dzięki najnowszym BIOS'om także na nadchodzących na jądrach Palomino i Morgan. Obsługiwana szyna systemowa Alpha EV6 może oficjalnie pracować z częstotliwością 100 i 133MHz (DDR).
Płyta główna ENMIC 8TTX+ (wersja duża po kliknięciu)
Na brązowym laminacie umieszczono aż 4 sloty na pamięci SDRAM DIMM, niestety z uwagi na obsługiwane przez chipset do 1,5GB RAM kombinacja montowanej pamięci ma ograniczenia:
- Bank 0/1-jedno i dwustronna pamięć,
- Bank 2/3-jedno i dwustronna pamięć,
- Bank 4/5-pamięć jednostronna lub dwustronna ale wtedy bank 6/7 musi być pusty,
- Bank 6/7- pamięć jednostronna lub dwustronna ale wtedy bank 4/5 musi być pusty,
- Maksymalny obsługiwany pojedynczy moduł ma pojemność 512MB.
Mało kto wie o obecnej w układzie KT133A obsłudze pamięci VCM (Virtual Channel Memory) wymyślonych przez firmę NEC. Nie zdobyły one popularności ze względu na małą dostępność, wysoką cenę nie tłumaczącą niewielkiego w stosunku do tradycyjnych pamięci wzrostu wydajności.
Płyta obsługuje cztery urządzenia EIDE w standardzie ATA100 podłączone do układu 686B. Jednak to nie wszystko. Na powierzchni laminatu producent umieścił dodatkowy kontroler RAID firmy HighPoint HPT370A. Dzięki temu możemy podłączyć dodatkowe cztery urządzenia ATA100 lub stworzyć macierz dyskową-RAID w układzie RAID 0-striping; RAID 1-mirroring lub kombinację obydwu-0+1(do tego potrzebne są jednak aż 4 dyski twarde).
Tradycyjny już port AGP pracuje w trybie 4x (z obsługa FastWrite i SideBandAddresing) i jest kompatybilny wstecz.
Elastyczna rozbudowę komputera z płyta główną ENMIC 8TTX+ umożliwia obecność 6 gniazd PCI oraz coraz rzadziej spotykane ISA.
W rogu płyty, podobnie jak w innych wyrobach ENMIC umieszczono 2 wyświetlacze POST informujące o błędach. Co ciekawe, czasami na wyświetlaczu pojawiają się kombinacje albo nie opisane w instrukcji, albo opisane jako "reserved". Ot takie małe niedopatrzenie.
Wbudowany kodek dźwiękowy AC97 nie wymaga od nas kupowania osobnej karty dźwiękowej, jednak po jej brzmieniu nie spodziewajmy się zbyt wiele.
Wszechobecny standard USB i tu się wkradł. Mamy bowiem cztery porty USB, dwa na krawędzi płyty, a dwa "na kabelku". Tak jak na innych płytach ENMIC tak i tu dano nam do dyspozycji trzy gniazda do podłączenia wentylatorów. Na mostku północnym umieszczono łożyskowany wentylator (kulkowo) Aavid.
BIOS ma wiele opcji konfiguracyjnych, w tym też te "overclockerskie". Obok możliwości zmiany mnożnika (od 6 do 14x) regulujemy magistrale systemowa w zakresie od 95 do 166. Niestety nie jest to płynna zmiana. Do dyspozycji są następujące częstotliwości:
- 95, 100, 102, 104, 106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 116, 118 i 120.
Po przełożeniu zworki JP5 z pojawiają się dodatkowe:
- 124, 127, 130, 133, 136, 140, 145, 150, 155, 160, 166.
Napięcie zasilające rdzeń procesora ustawiamy w zakresie +0,1V 0,1V od napięcia dafaultowego (dla procesora Athlon), czyli maxymalnie 1,85V, z krokiem 0,025V. Mamy też możliwość regulacji napięcia AGP co 0,1V. Można dodać aż 0,5V. Osobno ustawiamy napięcie Vio-od +0,05V do +0,35V co 0,05V.
Istnieje możliwość regulowania czasu odświeżeń pamięci. Osobne menu monitoruje parametry termiczne i napięciowe komputera. Słowem jest tu wszystko co każdy overclocker do szczęścia potrzebuje.
W pudełku z płyta znajduje się krążek ze sterownikami i programami monitorującymi oraz bonusowy soft-Norton Antivirus i Ghost, komplet kabli-1 floppy, 1 ATA33 i aż 2 ATA100 oraz kabel z dodatkowymi portami USB.
Testy
Konfiguracja komputera testowego:
- AMD Athlon 1400 (133MHz x10,5)
- Płyty główne - ENMIC 8TTX+ oraz Asus A7V133
- 256MB PC133 (pamięci ustawione-2, 2, 5, 2, 4way)
- Leadtek GeForce3 TDH (taktowany 200MHz/460MHz)
- IBM DTLA 45GB ATA100 7200rpm
- Windows 98SE
- VGA driver: Detonator 21.80
- DirectX 8.0
- VIA 4in1 4.33
Po testach
Jak widać w większości testów wyrób ENMIC jest szybszy od produktu Asusa. Różnice nie są duże, ale jednak pozwalają rekomendować płytę ENMIC jako jedną z najszybszych. Jest ona szczytowym osiągnięciem inżynierów projektujących płyty główne i należy do czołówki pośród produktów zbudowanych na układzie KT133A.
Asusowi nie udało się wygrać mimo małego oszustwa. Już jakiś czas temu zauważyłem, że Asusy zawyżają częstotliwość i zamiast powiedzmy 133MHz defacto FSB ma częstotliwość 134MHz. Nie inaczej jest w tym wypadku:
ENMIC było bliższe rzeczywistej częstotliwości:
7MHz co prawda dużą różnicą nie jest, lecz pozwala teoretycznie osiągnąć wyższe wyniki w testach niskopoziomowych. Nie znalazło to jednak potwierdzenia, bowiem tylko w co poniektórych testach niskopoziomowych to Asus wygrał, ale w innych ENMIC było górą.
Jeśli chodzi o stabilność to również ENMIC 8TTX+ był górą. O ile Asus kończył stabilną pracę przy częstotliwości szyny systemowej 147MHz. ENMIC przy najszybszych ustawieniach pamięci dociągnęło aż do 160MHz, zaś przy ustawieniu pamięci CL3 doszedłem do ostatniego możliwego taktowania FSB-166MHz. Najprawdopodobniej jest to po części zasługa możliwości wysokiego ustawienia napięć pamięci i portu AGP, na co nie pozwala płyta Asus A7V133.
Inną kwestią jest podkręcanie samego procesora. Na Asusie Athlona podkręciłem do 1600MHz przy napięciu 1,85V. TTX+ taktował procesor na 1630MHz napięciem 1,8V.
Za płytą ENMIC przemawia też większa elastyczność rozbudowy. Jako jedyna posiada aż cztery banki pamięci, posiada o jedno gniazdo PCI więcej od płyty Asusa. Dla niektórych atutem może być również slot ISA. Wszak niektórzy mają jeszcze kontrolery SCSI, karty sieciowe czy modemy właśnie na to gniazdo. Płyta Asusa posiada również kontroler RAID, ale pracujący tylko w trybie RAID1. Pod tym względem ENMIC również przebija Asusa oferując tryby RAID0, 1 i 1+0.
Nie ma jednak róży bez kolców. Za największą wadę uznać należy brak możliwości regulacji częstotliwości magistrali systemowej z dokładnością 1MHz, co jest dziś niemal standardem. To ma Asus A7V133, czy spotykamy we wcześniej recenzowanych płytach ENMIC. Co prawda rozpiętości między poszczególnymi częstotliwościami na TTX+ nie są duże, jednak niekiedy kolejny krok jest zbyt mały. Szkoda. Gdyby udało się tą wadę naprawić powstałaby płyta niemal doskonała ;)
Zobacz także:
Sprzęt do testów dostarczyła firma:
|
|
|
AMADO Sp.J.
|
|
|
. |
 |
All rights reserved ® Copyright and Design 2001, ILSoft |
 |
|
|
